محمد علي سپانلو

زمان ترانه آرامش من است و بارانها
به گيشوان زرافشان بانوي پاييز نشانده رشته مرواريد
نشسته بانو در آستان تابستان
هلال نقره ماه
به پشت لاله او گوشواره اي جاويد
تو مثل آب لطيفي و مثل باد بلند
تو مثل آتش بوري
تو ارتعاش نسيمي و شبهه لبخند
چ. خاطرات زمين خوابناك و گسترده
كشيده اي به سراشيب جلگه ها پرده ...
به بوي پرتو صبح است انتظار هوا
به ميهماني نزديك ميرويم برآ
عروس سوگلي من عروس تاريخي!

*****

خواب
باز مي آيم و مي خسبم
زير سقف خنك پاييز
باز ميآيم و ديوار قناتم را
پاك خواهم كرد
چينه خواهم كرد ديوار حياطم را
سوگلي

محمد علي سپانلو

زمان ترانه آرامش من است و بارانها
به گيشوان زرافشان بانوي پاييز نشانده رشته مرواريد
نشسته بانو در آستان تابستان
هلال نقره ماه
به پشت لاله او گوشواره اي جاويد
تو مثل آب لطيفي و مثل باد بلند
 تو مثل آتش بوري
تو ارتعاش نسيمي و شبهه لبخند
چ. خاطرات زمين خوابناك و گسترده
كشيده اي به سراشيب جلگه ها پرده ...
به بوي پرتو صبح است انتظار هوا
به ميهماني نزديك ميرويم برآ
عروس سوگلي من عروس تاريخي!

*****

خواب
باز مي آيم و مي خسبم
زير سقف خنك پاييز
باز ميآيم و ديوار قناتم را
پاك خواهم كرد
چينه خواهم كرد ديوار حياطم را
چون به عرياني تابستانه
سنگباران نشود ديوانه
كه نشسته ست تن لخت كنار فصل ؟
اي صباح گذران عشق كجاست ؟